Gemeenschapsvorming is een voortdurend proces en vraagt iets van alle bewoners. En zeker ook daar waar we te maken krijgen met ieders eigenheid, uniekheid, grilligheid en ook ingewikkeldheid. Om een individu binnen een gemeenschap recht te doen, is het van belang telkens opnieuw aan gemeenschapsvorming te doen. Bij de vorm van wonen zoals wij het ons voorstellen vraagt dit van iedere volwassen deelnemer een bepaalde mate van zelfstandigheid en een gevoel van verantwoordelijkheid. Ook is het belangrijk dat bewoners een deel van hun tijd en talenten inzetten voor de gemeenschap. Bewoners met een (ernstige) verstandelijke beperking zullen op sommige vlakken een beperkte mate van zelfstandigheid hebben en wellicht ook een beperkt gevoel van eigen verantwoordelijkheid. Toch is het van belang te blijven kijken naar wat wél mogelijk is, en – zeker daar waar het gaat – ruimte te creëren voor het inzetten van talenten.
Behoud van zelfstandigheid en privacy in de eigen woning vinden we belangrijk. Door gezamenlijk gebruik van voorzieningen, delen van kennis, ervaring, spullen en gezamenlijke ruimtes ontstaan als vanzelf ontmoetingen.
In de keuzes die we maken kijken we naar manieren om gemeenschapsvorming te faciliteren en te stimuleren (denk bijvoorbeeld aan verschillende gemeenschapsruimtes waarin we praktische en creatieve activiteiten met elkaar kunnen uitoefenen).
Daarnaast zullen we momenten van samenkomen creëren (in kleine of grotere kring) om onze individuele en gemeenschappelijke verlangens, wensen en behoeften tot uitdrukking te brengen en onze problemen met elkaar op te lossen.
Om nieuwe initiatieven mogelijk te maken en keuzes te kunnen maken, is een gedeelde werkwijze voor besluitvorming van belang. We denken hierbij bijvoorbeeld aan ‘gedragen besluitvorming’ of sociocratische besluitvorming (nog te bepalen).